باتری های سرب-اسید از قدیمی ترین باتری های تولید شده هستند. باتری سرب اسیدی در سال 1859 یعنی قبل از تولید مکانیکی برق اختراع شد. به گزارش فصل اقتصاد، امروزه سرب اسیدها بیشترین سهم بازار را براساس نوع باتری در اختیار دارند. انتظار می‌رود تا سال 2026 ارزش این باتری‌ها به 95 میلیارد دلار برسد. اما چرا تولید این باتری ها موفقیت آمیز بوده است و تولید آن‌ها همچنان ادامه خواهد داشت؟ در ایالات‌متحده، این باتری ها کاملاً جمع‌آوری و پردازش می شوند، در حالی که در اروپا میزان بازیافت این باتری ها تا 95درصد است. هرچند از میزان بازیافت این باتری‌ها در داخل کشور اطلاعاتی در دست نیست اما به نظر می‌رسد در ایران نیز بیش از 90درصد باتری‌ها بازیافت می‌شوند.
سرب، قابلیت بازیافت بی‌نهایتی دارد و به لحاظ اقتصادی از کارایی بسیار بالایی برخوردار است. باتری های سرب-اسید بسیار ایمن و مقرون به صرفه بوده، به‌طور گسترده در بخش‌های خودرو کشش ایجاد می‌کنند و منبع تغذیه بدون وقفه هستند. البته ازآنجاکه بازیافت باتری می‌تواند یکی از آلاینده ترین صنایع در جهان باشد، به همین منظور از فناوری های جدید در زمینه بازیافت باتری ها استفاده می‌شود تا ضمن کاهش آلایندگی‌های ناشی از بازیافت، هدر رفت کمتری هم رخ بدهد و مصرف انرژی نیز کارآمدتر باشد. فناوری های نوآورانه برای بازیافت خمیر باتری سرب-اسید و کاتالیز کردن به کارگرفته می‌شوند.
این فناوری با جداسازی خمیرباتری از باتری های سرب-اسید آغاز می شود. مواد مصرف شده در یک فرآیند بازیافت «مبتنی بر آب» دوباره تولید می شوند. این فرآیند که «FenixPb» نامیده می شود، هزینه های به مراتب کمتری (حدود یک هفتم) درمقایسه با کارخانه های ذوب و موارد مشابه دارد. در این فناوری، گازهای سمی منتشر نمی‌شوند و می‌توان اثر کربن را نیز تا حدود 85 درصد کاهش داد. این در حالی است که در بازیافت متداول، بخار سرب و گازهای مضر دی اکسیدگوگرد ایجاد می شود، فرآیند انرژی‌بر و سرمایه بر است و همچنین تاثیر منفی بر محیط زیست می‌گذارد. اما رویکرد اصلی در فرآیند FenixPb گوگردزدایی است.
آتان فاکس، مدیر فناوری اورلیوس می‌گوید: «FenixPb از این نظر منحصر به فرد است که قادر به تولید 99/99درصد ترکیب سرب مستقیم از باتری‌های مصرف شده می باشد. زباله ای تولید نمی‌کنیم و مواد افزودنی خمیر باتری نیز کاملاً تمیز از واکنش جدا می‌شوند.»