در مقایسه با سایر باتری ها، سرعت دشارژ خود به خودی در باتری های سرب – اسید نسبتاً زیاد است. این میزان بین 5/0 تا 1 درصد در روز می باشد. دشارژ خود به خودی عمدتاً به دما باتری و غلظت الکترولیت بستگی دارد. در ادامه به سه پارامتر اصلی تاثیر گزار در دشارژ خود به خودی باتری می پردازیم.

• الکترولیز آب

آب موجود در الکترولیت باتری سرب – اسید، به دلیل اختلاف پتانسیل بین الکترودهای مثبت و منفی، به تدریج تحت تاثیر الکترولیز قرار می گیرد و باعث مصرف انرژی باتری و در نتیجه افت ولتاژ آن می گردد. الکترولیز آب از نظر تئوری در پتانسیل 23/1 ولت اتفاق می افتد. همچنین، در ولتاژ بالا نیز این پدیده در 35/2 ولت صورت می گیرد. با این وجود، اضافه ولتاژ کم آنیموان موجود در آلیاژ سرب نیز سبب تخلیه خود به خودی در نتیجه افزایش تشکیل هیدروژن در الکترود منفی می گردد.

• واکنش بین الکترودها و الکترولیت

از آنجا که اسید سولفوریک رقیق در الکترولیت به راحتی با فلزات واکنش می دهد، حتی اگر هیچ باری به باتری متصل نباشد، الکترودهای باتری را نیز تحت تاثیر قرار داده و سبب افت ولتاژ باتری می گردد. سرعت این پدیده به دلیل کمتر تشکیل شدن گاز در ولتاژ بالا، کم می باشد و باتری به تدریج ولتاژ خود را از دست می دهد.

• ناخالصی ها

یون های موجود در آب ناخالص با سرعت بیشتری نسبت به سرب در الکترود اکسید می گردند و باعث واکنش آن ها با الکترودها می شوند. به عنوان مثال، یون های آهن دو ظرفیتی توسط الکترود مثبت اکسید می شوند و آهن سه ظرفیتی را تشکیل می دهند که دوباره این یون در صفحه منفی تبدیل به آهن دو ظرفیتی می گردد. این واکنش ها بطور چرخه ای در باتری اتفاق می افتد و باعث افزایش تخلیه باتری می گردد. در نتیجه لازم است که باتری های سرب-اسید را با آب تصفیه شده (فاقد ناخاصی) پر نمود.